Μάνος Λοΐζος

ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ: Συνθέτης
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το1937 και πέθανε στη Μόσχα, στις 17 Σεπτέμβρη του 1982. Το 1951 -1952 αρχίζει να μαθαίνει βιολί αλλά καταλήγει στην κιθάρα. Το 1955 ήρθε στην Αθήνα για σπουδές, (πρώτα φαρμακευτική, μετά Ανώτατη Εμπορική), τις οποίες αφήνει γιατί ήδη τον έχει κερδίσει η μεγάλη του αγάπη: Η μουσική. Ο ερχομός του στην Αθήνα, το 1955, συμπίπτει με την εμφάνιση του Μάνου Χατζιδάκι,την εμφάνιση των πρώτων τραγουδιών του Χατζιδάκι σε δίσκους, τα οποία έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση στο Λοΐζο και έζησε, όπως και όλη η Ελλάδα, τη γοητεία της μουσικής του Χατζιδάκι. Τα επόμενα χρόνια άρχισε να ανακαλύπτει το λαϊκό τραγούδι. Γύρω στα 1960,ανοίγει μια  νέα εποχή , η εποχή  του  Μίκη Θεοδωράκη ,δίπλα στον οποίο  ο Λοΐζος  έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως διευθυντής  χορωδίας , το καλοκαίρι του 1962.

Το« Τραγούδι  του Δρόμου » του Λόρκα , σε μετάφραση  Νίκου      Γκάτσου , τον εμπνέει. Το μεγαλοποιεί και στις αρχές του 1962 κυκλοφορεί τον πρώτο του  μικρό δίσκο.
Οι δημοκρατικοί  αγώνες  του 1962-1965  δεν τον αφήνουν  αδιάφορο  και τα τραγούδια που γράφει εκείνη  την  περίοδο είναι  εμπνευσμένα απ΄ αυτούς. Ήταν η περίοδος  που οι μπουάτ γίνονταν τόπος  συνάντησης   των φοιτητών  του 1-1-4 και του 15% για την  Παιδεία , οι οποίοι  φοιτητές  μαζί  με τα τραγούδια του Μίκη τραγουδούν  με  πάθος   τα τραγούδια  του Μάνου. Με  τον ερχομό της δικτατορίας  το 1967   ο Λοΐζος  επιλέγει  την αυτοεξορία  στην Αγγλία , γιατί  κινδύνευε  να συλληφθεί. Επιστέφει όμως στις αρχές του 68. Μέσα στην καταχνιά της χούντας γράφει  τραγούδια που γίνονται επιτυχίες . Συρματοπλέγματα , ο Μέρμηγκας  ,Καλημέρα ήλιε ,Τα τραγούδια του δρόμου. Αναμφίβολα , ο Μάνος Λοΐζος  υπήρξε μια από τις σημαντικότερες  δυνάμεις  του  νεοελληνικού τραγουδιού,  καταθέτοντας  μουσική μεγάλης έμπνευσης και ταυτόχρονα οικεία  και  κοσμαγάπητη . Το έργο του παραμένει ζωντανό, συνεχίζει να φωλιάζει στις καρδιές  και να συνεπαίρνει με  την ίδια δύναμη εδώ και χρόνια. Ποιος , άραγε, δεν έχει  τραγουδήσει κομμάτια όπως το «Αχ  χελιδόνι  μου» « Λιώνουν τα νιάτα μας », «Τζιμινιέρα » , «πρώτη  Μαΐου », « Τσε » , «Σ? ακολουθώ», «  Ο δρόμος»  κ.α. Τραγούδια  που αποκτούν  ολοένα  και περισσότερο  φίλους , που τα μοιράζονται και τα ξαναμοιράζονται γενιές ολόκληρες. Τραγούδια  που  τραγουδιούνται  με  απίστευτο  ενθουσιασμό , πάθος και αγάπη . Γιατί , πολύ  απλά,  η μουσική  αυτή  δημιουργία  προήλθε  από το ταλέντο αυτού  του άνθρωπου , από την ευαισθησία , την  ποιότητα , τη φρεσκάδα , την αίσθηση ελευθερίας , την αλήθεια , την ομορφιά .Ένα  έργο που μας  προσκαλεί να αφουγκραστούμε τους χτύπους της καρδιάς του, που είναι  οι χτύποι της δική μας καρδιάς. Ο θάνατος το βρήκε σε ηλικία μόλις 45 χρονών . 17 Σεπτέμβρη  του 1982   ο ταλαντούχος  καλλιτέχνης,  ο ασυμβίβαστος άνθρωπος , άφησε την τελευταία του αναπνοή  σε νοσοκομείο  της Μόσχας  όπου  νοσηλευόταν  βαριά άρρωστος.